Կատուն լկստան էր, ճարպիկ էր, մկների հետևից  էր վազում, թաթերով խփում, խաղ էր անում, ուտում էր և ջաղանում:

Մկստանը այն քաղաքը էր, որտեղ ապրում էին մկները, Մկստան էր կոչվում մուկի ձևով նկարված լինելու պատճառով, փողոցները պանրի  նման դեղին էին և փոսեր ունեին, տները փոքր էին, լույսերը մկան տեսք ունեին:

Գիտե՞ք, որ մկները ժողով էին արել, – ժպտալով ասում էր իր ընկերներին, – ուզում էին զանգ կախել վզիս, բայց  վախեցան  ինձանից: Ո՞վ չվախենար ուժեղ  կատվից՝ ինձնից:

Մի օր բալզաթցիները հոգնեցին ոտքով քայլելուց, որոշեցին գլխով քայլել, փորձեցին գլխի վրա կանգնել մեկը  մյուսին օգնեցին բայց ընկան իրար վրա ,ախ- ուխ ասելով հասան հիվանդանոց :